In het hartje van een bruisende stad, achter de kleurrijke vitrine van een winkel vol snuisterijen, gadgets en glimmende speeltjes, woonde een bijzondere slak genaamd Scottie. Scottie was geen doorsnee slak, want naast zijn glanzend slakkenhuisje had hij ook een oneindige nieuwsgierigheid en een hart vol avontuur.
Op een dag, toen de zon zijn gouden stralen door de etalage liet dansen, kroop Scottie langs een opgewekt knipperende computer. Het apparaat stond altijd aan, een portal naar een wereld van informatie en kennis, waar Scottie vaak naar verlangde zich in te verdiepen. Maar hoe? Zijn kleine slakkenlijfje en het onhandige toetsenbord waren nooit een goede match geweest.
— Een nieuwe dag, een nieuwe kans om iets te leren, mompelde Scottie optimistisch.
Zoals elke morgen, begon Scottie met zijn dagtaak, het opblinken van allerhande koopwaar. Van glinsterende toverstaven tot speelgoedraketten die zogenaamd tot in de sterren konden vliegen, Scottie poetste ze op met zijn slijmspoor, waardoor ze extra glans kregen. Al schuifelend bereikte Scottie zijn favoriete plek, naast de computer. Zijn ogen spiegelden het scherm waarop kleurrijke websites om aandacht dongen.
Plots hoorde hij een zachte, maar vaste tred. Scottie's voelsprieten trilden van spanning. Achter een stapel kinderboeken dook een slanke grijze kat op, met heldere groene ogen die scherp en intelligent leken. De kat stapte met een koninklijke air door de winkel alsof hij de eigenaar was van al het speelgoed dat het bevatte.
— Goedemorgen, beste slak. Wat doe je hier zo in je eentje? sprak de kat op een vriendelijke toon.
Scottie draaide zich verbaasd om. Het was niet vaak dat hij bezoek kreeg van de andere bewoners van de winkel.
— Goedemorgen! Ik ben Scottie. Ik probeer elke ochtend iets nieuws te leren op deze computer, maar mijn slijmerige handen maken het een beetje lastig, antwoordde Scottie met een zweem van melancholie in zijn stem.
— Wel, my name is Cleo. Misschien kan ik je helpen? Ik ken een aantal toetsenbordtrucjes die heel handig kunnen zijn, miauwde Cleo terwijl ze haar snorharen opzettelijk deed trillen.
Scottie's oogjes glansden van opwinding. Samenwerken met deze kat zou wel eens de oplossing kunnen zijn voor zijn computerprobleem.
— Dat zou geweldig zijn! Wat had je in gedachten? vroeg Scottie opgetogen.
— Kijk, als jij mij aanwijst wat je wilt weten, kan ik de toetsen voor je indrukken. Samen kunnen we de informatie zoeken die je hartje begeert, stelde Cleo voor.
Scottie kon zijn geluk niet op. De volgende uren werden zij en Scottie onafscheidelijke partners in hun queste naar kennis. Van de oceanen tot de sterren, van geschiedenis tot mathematica, klikte Cleo de pagina's voor hem open, terwijl Scottie met zijn antennes aanwijzingen gaf.
De tijd vloog voorbij terwijl ze leerden over de grote piramiden van Egypte en de diepzeewezens die in het donker van de oceanen zweefden. Winkelklanten kwamen en gingen, sommigen vertederd door het duo, anderen niet meer dan een vluchtige schaduw die hun concentratie niet brak.
Maar toen, net toen ze een artikel over de ruimtevaart lazen, begon de computer te flikkeren. Scottie en Cleo keken elkaar aan. Wat gebeurde er?
— Geen zorgen, ik los dit wel op, verzekerde Cleo terwijl ze naar de stekker sprong.
Maar voordat ze ook maar iets kon doen, gebeurde er iets wonderlijks. De computer zond een straal van licht uit die zowel Scottie als Cleo in een warme gloed hulde. Ze keken met grote ogen naar het scherm, dat plots leek op te gaan in een poort naar een nieuwe dimensie.
— Waar denk je dat het naartoe leidt? fluisterde Scottie.
— Geen idee, maar er is maar één manier om daar achter te komen, miauwde Cleo met een onverschrokken twinkeling in haar ogen.
Het duurde niet lang of hun nieuwsgierigheid kreeg de overhand en samen staptten ze door het licht, hun harten gevuld met moed.
Aan de andere kant van het licht werden ze verwelkomd door een onbekende wereld vol kennis. Boekpagina's zweefden als vlinders door de lucht, woorden flonkerden als sterren en getallen vormden paden die naar het oneindige leidden.
— We zijn in een wereld van kennis! Dit moet het paradijs zijn voor een leergierige slak en een slimme kat, zei Scottie met verbazing in zijn stem.
De twee vrienden verkenden deze wereld van dromen; ze sprongen van pagina naar pagina, lazen en leerden terwijl ze zweefden in een zee van informatie. Het was een plek waar de tijd geen grip had en het verlangen naar kennis de enige drijfveer was.
Uiteindelijk, na vele betoverende uren, besloten Scottie en Cleo terug te keren naar de winkel. Ze namen afscheid van de wonderlijke wereld en stapten opnieuw door de poort van licht.
Terug in de winkel, deed de computer weer normaal. Het leek alsof ze nooit waren weggeweest. Ze keken elkaar aan en wisten dat ze een geheim deelden dat alleen zij zouden begrijpen.
Vanaf die dag bleven Scottie en Cleo de trouwste vrienden. Ze wisten dat hun avontuur verder zou gaan zolang hun dorst naar kennis nooit zou worden gelest. En hoewel niemand anders ooit hun geheimzinnige reis zou geloven, wisten zij dat kennis niet alleen iets was om te leren, maar ook een avontuur om te beleven. En zo leefden zij nog lang en gelukkig, voorgoed met elkaar verbonden door het mysterie van de betoverde computer.
