In de schaduwen van een oude, krakende zolder, tussen vergeten schatten en geheime dozen, vond de kerstman, met een glimmende witte baard en een knalrode mantel, iets heel bijzonders: een fiets. Niet zomaar een fiets, nee, een fiets die met een speelse twinkeling wachtte om ontdekt te worden, alsof het een avontuur op twee wielen beloofde.
— Ho, ho, ho, wat hebben we hier? Een tweewieler onder al deze stoffige dozen? zei de kerstman verwonderd.
De fiets glinsterde even mysterieus als magisch in het gefilterde licht dat door een klein raampje naar binnen danste. De kinderen wisten het niet, maar de zolder van de kerstman was een magische plek waar niet alleen speelgoed werd opgeslagen, maar waar ook wonderen zichzelf verborgen hielden.
De kerstman boog zich voorover en veegde het stof van de fiets. De fiets had een prachtig rood frame met groene versieringen, en de bel klonk als de lach van een vrolijk kind. Met een peng in plaats van een ping, zo klinkend als geluk dat door de lucht reist.
— Nou, welk avontuur heb jij voor mij in petto, oude vriend? vroeg hij aan de fiets, zijn ogen fonkelend als de noorderster.
De banden van de fiets wervelden spontaan en een windvlaag verspreidde oude notities en tekeningen over de hele zolder. Zo begon het avontuur van de kerstman, een avontuur dat geen mens ooit zou verwachten dat hij in zijn eigen huis zou beleven.
Toen de kerstman het zadel greep, voelde hij een merkwaardige trilling door het handvat gaan. Voor hij het wist, werd hij meegenomen op een tocht door tijden en seizoenen, daar op zijn eigen zolder. De muren leken te verdwijnen, en de ruimte ontvouwde zich als een panorama van winterlandschappen, elk meer adembenemend dan de vorige.
Door de kracht van de fiets, werd de kerstman meegenomen naar de herinneringen van kerstmissen lang vervlogen. Kinderen speelden in de sneeuw, ouders hingen lichtjes op, en ergens ver weg hoorde hij de verre stem van een eenzame viool die melodieuze kerstliederen speelde. Wat was dit voor fiets die hem de vreugde van alle kerstfeesten liet herbeleven?
— Ha, dit is werkelijk magisch! riep de kerstman vol verwondering. Hij fietste door het decor van constante verandering, zwevend over bergen speelgoed die groeiden en krompen met elke pedaalslag.
Elke keer dat hij langs een scène van geluk en warmte fietste, greep de kerstman een handvol sterrenstof uit de lucht en strooide het over de herinneringen, waardoor ze nog stralender en levendiger werden. Hij zag een klein meisje met een bel in haar handen, en een jongen die zijn eerste sneeuwpop maakte, hun lach zachtjes verweven met het geluid van de fietsbel.
— Met deze fiets kan ik de magie van kerstmis echt voelen. Dit is het hart van het feest, het is… hoop, zei hij terwijl hij met een zachte beweging over het sneeuwtapijt gleed.
Uiteindelijk leidde de fiets hem weer naar de realiteit van de zolder, waar het stof nog in het zonlicht danste. De kerstman stapte van de fiets af, zijn hart vervuld met nieuwe vreugde en een dieper begrip van de geest van kerst.
— Dank je, mijn fiets, je hebt mij een ongelooflijk geschenk gegeven, de kracht van verleden, heden en toekomstige kerstfeesten, grinnikte hij.
De fiets leek te antwoorden met een zachte, tingelende bel, die door de zolder weerklonk en leek te zeggen dat er nog veel meer avonturen wachtten.
En zo, wanneer de nachten langer werden en de sterren helder schenen, zou de kerstman de magische fiets van de zolder halen en door de prachtige herinneringen fietsen, voortdurend toevoegend aan de wonderen die kerstmis zo betoverend maken voor iedereen, overal. En iedere keer dat een kind een bel hoorde klinken, zou het weet hebben van de kerstman en zijn magische zolderfiets, die samen de vreugde van de feestdagen vierden.
