In het hartje van de fonkelende stad stond een prachtig oud theater, met majestueuze gordijnen van fluweel en beelden die in stilte het verleden fluisterden. Dit was niet zomaar een theater; dit was een plaats waar de meest wonderbaarlijke dingen gebeurden. En op deze speciale dag zou er iets plaatsvinden dat nog nooit eerder was voorgevallen.
Brandweerman Bram, met zijn helm glanzend als een blinkende appel, was de eerste om het mysterie van het theater te ontdekken. Hij was niet alleen een held in het blussen van vlammen, maar ook een meester in het oplossen van raadsels. Toch was het niet een roep om hulp of een brandende vlam die hem naar het theater bracht op deze druilerige middag, het was iets heel anders.
— Dag beste mensen! begroette Brandweerman Bram de weg, toen hij vrolijk naar het theater wandelde.
Het avontuur begon toen een brief, verzegeld met een zegel van een vuurspuwende draak, Bram bereikte. Op de brief stond een uitnodiging voor een speurtocht naar een eeuwenoude schat, verborgen in de diepste krochten van het theater. Onweerstaanbaar als hij het avontuur vond, kon hij de roep niet negeren.
Terwijl Bram voorzichtig de logge theaterdeuren openduwde, hoorde hij het gekras van een draaiende sleutel. Daar, plotseling en verrassend, stond hij oog in oog met een krokodil van ongekende grootte. De krokodil droeg een klein monocle en had een hoge hoed op zijn hoofd, wat hem een tikje deftig deed lijken.
— Goedendag, mijnheer de brandweerman, begroette de krokodil, die zich voorstelde als Kasper. — Ik wacht al eeuwen op iemand om me te helpen bij deze zoektocht.
Brandweerman Bram kon zijn oren nauwelijks geloven. Een krokodil die kan praten? En ook nog een heer van stand? Maar Bram was niet bang, want in zijn hart klopte de moed van duizend leeuwen.
— Dag Kasper! Mijn naam is Bram, en ik ben hier om het raadsel van de verloren schat op te lossen, zei hij met vastberadenheid.
Kasper de krokodil glimlachte breed genoeg om al zijn scherpe tanden te tonen.
— Uitstekend! Ik kan je hulp goed gebruiken. De schat die we zoeken is niet zomaar een schat; het bevat de verhalen en geheimen van allen die ooit op dit podium hebben gestaan.
Met zijn nieuw gevonden bondgenoot ging Bram op weg door het theater. De gedetailleerde fresco's op de muren scheen te dansen in het schemerige licht, en elke stap deed de oude houten vloer kraken onder hun voeten.
— Het eerste deel van het raadsel spreekt over de fluisterende stoelen, sprak Kasper en wees naar de zee van rood beklede zitjes die voor hen uitgestrekt lagen.
— We moeten opletten op wat ze ons te vertellen hebben, zei Bram, en hij boog dichter bij een van de stoelen om te luisteren.
Plotseling begon een stoel, zo oud en versleten dat hij haast uit elkaar viel, te mompelen over een verborgen trap onder het podium.
— Zeg Kasper, denk je dat deze trap ons naar de schat zou leiden? vroeg Bram na het horen van het gefluister.
— Mogelijk, maar we moeten voorzichtig zijn, er zijn vast en zeker valstrikken om ongenode gasten te weren, waarschuwde Kasper.
Ze slopen het podium op, langs de gordijnen die als avondluchten op de grond lagen. Daar vonden ze een verborgen luik, en Bram tilde het op met al zijn kracht. Een donkere wenteltrap draaide zich als een wervelkolom de diepte in.
De afdaling was lang en de lucht onder in het theater was doordrenkt met de geur van vervlogen verhalen. Uiteindelijk kwamen ze in een kamer waar het licht van talloze kleine lampjes de muren met gouden glans bedekte. In het midden van de kamer stond een grote kist, zwaarder dan een berg.
Bram en Kasper openden de kist met bonzend hart, en daar, tussen lagen van fluweel en satijn, vonden ze niet alleen goudstukken en kostbare juwelen, maar ook een boek dat alle verhalen van het theater bevatte.
— Hiermee kunnen we de magie van het theater bewaren voor toekomstige generaties! riep Bram uit van vreugde.
— Ja, mijn dappere vriend, we hebben geschiedenis geschreven, zei Kasper met een trotse traan in zijn oog.
En zo, met het boek veilig onder zijn arm en een hart vol avontuur, verliet Brandweerman Bram het theater, wetende dat hij altijd welkom zou zijn in het rijk van Kasper de Krokodil en de geheimen van het verleden. En al snel ging het verhaal van deze legendarische dag als een lopend vuurtje door de stad, waar kinderen en volwassenen nog jarenlang met verwondering en plezier naar luisterden.
