In het hartje van een fonkelende kermis, waar zoete suikerspinnen dansen in de wind en de lichtjes twinkelen als sterren, krulde een onverwachte held zich op in zijn wandelwagentje. Een baby, met wangetjes zo rond als appeltjes en oogjes die schitterden als het kermiskristal, keek verwonderd rond. Zijn vingertjes grepen naar het licht, en zijn brabbels vermengden zich met de vrolijke muziek van de draaimolens.
Onder de schaduw van een joekel van een suikerspinstand, vond deze kleine held zijn weg naar een kleurige spaarpot die achtergelaten was op een glinsterend tafeltje. De spaarpot was niet zomaar een potje om muntjes in te bewaren; het was een magische spaarpot in de vorm van een circustent, geschilderd in vrolijke strepen van rood en wit, en het leek bijna te zinderen van geheimzinnigheid.
— Kiekeboe! kwam er plots een piepstemmetje van achter de spaarpot vandaan. De baby wiebelde van verrassing en leunde naar voren om te zien wie daar sprak.
Een pluizige hamster, met wangen vol opgestapelde zaadjes en oogjes zo sprankelend als kermiskleuren, piepte vrolijk naar hem.
— Joe-hoe! mag ik even jouw aandacht allemaal? De baby giechelde, en klapte in zijn kleine handjes. Dit was het begin van een ongewoon avontuur.
Een klein avontuurtje zou het worden, want de hamster met de naam Hupje, had een plan. Hij woonde in het hart van de magische spaarpot, die hij 'De Wervelende Muntentent' noemde, en hij had een kaartje voor de carrousel, dé hamstercarrousel van de kermis. Maar, oh wee, hij was zo klein en alleen, en hij zocht een soortgenoot om samen de rit te starten. De baby, of zo voelde Hupje het aan, was de perfecte kameraad voor dit avontuur.
— Zin in een ritje, kleine vriend? De hamstercarrousel wacht op ons! piepte Hupje opgetogen.
Met moeder natuurlijk in het vizier, maar lachend en knikkend, gaf de baby zijn goedkeuring. Samen met Hupje in de zak van zijn truitje, gleed de baby het pad af naar de wondere wereld van de carrousels.
De hamstercarrousel was geen gewone carrousel. Oh nee, deze was betoverd met de vrolijkste muzieknoten en de stoeltjes waren hamsterwielen die ronddraaiden met het ritme van kietelende klokken. Gouden belletjes bengelden boven de carrousel en als ze rinkelden, strooiden ze een stofje van geluk rond.
— Klaar voor de magie? vroeg Hupje, terwijl zijn kleine snuitje nieuwsgierig over de rand van de zak tuurde. De baby kraaide van plezier.
— Hoe werkt het? fluisterde de baby op zijn baby-manier. Hupje glimlachte en wees met zijn pootje naar de spaarpot.
— Voordat we vertrekken op ons avontuur, moeten we een muntje werpen in de Wervelende Muntentent. Voor ieder ritje een muntje, zo luidt de kermisregel. De baby plukte een munt uit de pit van zijn navelstreek: had hij daar nu een muntje gevonden?
Samen schuifelden zij naar de magische spaarpot. De baby liet het muntje los en keek toe hoe het verdween met een sprankelende pirouette in de mond van de circustent.
— Nu kunnen we! juichte Hupje, en met een heldhaftig gebaar klom hij uit de zak, klaar om de baby te begeleiden naar de hamstercarrousel. Met een kabouterstapje hier en een huppeltje daar, waren zij zo op pad.
De muziek zwol aan en met een zweem van zoetigheden in de lucht, nam de baby plaats in een hamsterwiel. Hupje zat stralend naast hem, en samen draaiden zij rond en rond, terwijl de lichtjes van de kermis hen omhulden als een warme deken van plezier.
Elke draai bracht hen hoger en hoger, en elke lach vermengde zich met de klanken van het feest. Onder hen tekenden zich de zoete sporen van gelukkige herinneringen en boven hen ontvouwde zich een hemel van sprankelende lichten.
De rit ging door, leek het, voor een eeuwigheid van vreugde, maar zoals alle avonturen, kwam ook deze tot een einde. De muziek ebde langzaam weg en de hamsterwielen vertraagden tot stilstand.
De baby en Hupje klommen uit hun wagen, hun hartjes vol van kermisvreugde, en zij wisten; dit was een vriendschap die verder zou dansen dan de lichten van de carrousel, verder dan de echo's van de lachende kermis, tot in de eeuwigheid van kinderverhalen en avonturen die wachten om beleefd te worden. En zo sprong Hupje terug in de zak van zijn nieuwgevonden vriend, klaar voor het volgende ritje, waar dan ook.
