Gece, göğü kaplayan yıldızlar arasında, bir ninja sessizce çatıların üzerinde ilerliyordu. Görevi zorlu ve tehlikeli olsa da ninja, görevine büyük bir ciddiyetle yaklaşıyordu. Hedefine yaklaştıkça, gözlerini keskinleştirdi ve hareketlerini daha da sessizleştirdi. Ancak, bu gece onun için hiç beklenmedik bir sürprizle sonuçlanacaktı.
Ayın ışığı çatı katının küçük penceresinden içeri süzülüyordu. Ninja, etrafı kolaçan ederken, aniden önünde beliren tuhaf bir varlıkla karşılaştı. Bu, hiç görmediği bir varlık, bir koalaydı. Koala, öyle sakin ve dostça görünüyordu ki, ninja bir an için görevini unutmuş gibi hissetti.
— Merhaba, yabancı, dedi koala, ninjanın şaşkın bakışları altında. Buraya nasıl geldin?
Ninja, koalanın konuşma yeteneğine hayret etse de, kendini tanıttı ve görevinden bahsetti. Ancak, koalanın hikayesi onunkinden çok daha ilginçti. Bir büyücü tarafından yanlışlıkla bu çatı katına gönderilmiş ve şimdi evine dönmek için bir yol arıyordu.
— Evine dönmeni sağlayacak büyüyü biliyorum, ama bunun için nadir bir çiçeğin tohumuna ihtiyacımız var, dedi ninja. Bu çiçek şehrin diğer ucundaki eski bahçede yetişiyor.
Koala, maceraya atılmaktan başka çaresi olmadığını anladı ve ninja ile birlikte yola çıkmaya karar verdi. İkili, sessiz ve dikkatli bir şekilde, şehrin çatılarından geçerek, belirtilen bahçeye ulaşmayı başardılar.
Bahçeye varınca, gözlerine inanamadılar. Çiçekler, ağaçlar ve sayısız renk, geceyi aydınlatıyordu. Ve orada, tam ortada, ışıltılarıyla onları büyüleyen o nadir çiçek.
— İşte bu, dedi ninja, heyecanla.
Hemen çiçeğe doğru ilerlediler ve tohumu aldılar. Ancak, dönüş yolu o kadar da kolay olmayacaktı. Ormanın derinliklerinden gelen garip sesler ve beklenmedik engeller, onları zorladı. Ama ninja ve koala, birbirlerine destek olarak, tüm zorlukların üstesinden geldiler.
Ve nihayet, çatı katına geri döndüler. Ninja, tohumu büyülü bir kabın içine yerleştirdi ve koala, evine dönebilmesi için gerekli büyüyü yapmaya başladı. Büyü işlemiyordu ancak bir şey eksikti.
— Senin gibi cesur birinin dostluğu, bu büyünün eksik parçasıydı, dedi koala, ninjanın omuzuna dokunarak. Seninle macera yaşamak benim için paha biçilemez bir tecrübe oldu.
Ve bu sözlerle birlikte, büyü tamamlandı ve bir ışık hüzmesi koalayı sarıp sarmaladı. Koala, ninjanın gözleri önünde, evine doğru yola çıktı. Ninjanın gözlerinde hüzün ve mutluluk bir aradaydı; bir yandan dostunu kaybetmenin üzüntüsü, diğer yandan ona yardım edebilmiş olmanın sevinci.
Ninja, koalanın gitmesinin ardından, görevine geri döndü. Ancak, artık her şey biraz farklıydı. Bu sıradışı dostluk, onun kalbine eşsiz bir huzur bırakmıştı.
Bu macera, ninjaya ve koalaya, dostluk ve cesaretin sınırlarının ne kadar geniş olabileceğini gösterdi. Ve her ikisi de, bu maceradan aldıkları derslerle, daha da güçlenmiş bir şekilde, hayatlarına devam ettiler.
