Günlerden bir gün, geniş bir çölün ortasında yalnız bir deve yaşardı. Adı Naim olan bu deve, çok sabırlı bir hayvandı. Sıcak güneşin altında uzun süre susuz kalabilir, rüzgarlı kum fırtınalarına dayanabilir ve açlığa karşı sabırla savaşabilirdi. Naim'in hayatı çöldeki diğer hayvanlardan daha sakin ve huzurluydu. Bir gün, dev çöl kumlarının ardında bir şey dikkatini çekti: Bir su değirmeni!
Naim, merakla ileriye doğru yürümeye başladı. Su değirmeni çok eski ve büyüleyici bir yapıya sahipti. Taş duvarları yosunlarla kaplanmış ve büyük su çarkının altında berrak bir nehir akıyordu. Bu değirmen çöldeki bir vaha gibi görünüyordu, ama bu kadar harika bir yapının burada ne işi olduğunu Naim anlamamıştı.
Deve yaklaştığında, değirmenin yanında dinlenmekte olan bir şövalye gördü. Şövalyenin parlak zırhı güneşte parıldıyordu ve yanında bir su matarası ile kılıcı vardı. Yanında küçük bir futbol topu duruyordu. Şövalye topu dikkatlice elinde çevirip duruyordu.
— Merhaba, yabancı! dedi Naim, nazik bir şekilde başı ile selam vererek.
Şövalye başını kaldırıp Naim'e gülümseyerek baktı.
— Merhaba sevgili dostum, dedi şövalye. Ben Sir William. Faruklar ülkesinden buraya uzun bir yolculuktan geldim. Su arıyordum, ama yolum burada bitti.
Naim, Sir William'ın yorgunluğunu ve umutsuzluğunu görebiliyordu. Şövalyenin su arayışı, onun sabrının sınanmasına neden olmuştu.
— Seninle paylaşabileceğim suyumu bulmak için yolculuk yapıyordum, dedi Naim. Bu su değirmeni, benim için bir umut ışığı. Beni takip et, belki burada ikimize de yetecek kadar su bulabiliriz.
Şövalye, Naim'in bu nazik davetini kabul etti ve beraberce su değirmenine girdiler. İçeride, serin ve huzurlu bir atmosfer vardı. Değirmenin içi eskiydi, ama dönmeye devam eden su çarkı, hala suyun akmasını sağlıyordu.
— Bu değirmeni yalnız bulmuş olman çok şaşırtıcı, dedi Sir William. İnsanlar neden buraya gelip su aramazlar?
— Belki de herkes buranın önemini ve değerini bilmiyor, dedi Naim. Sabırlı olmak ve doğru zamanı beklemek gerekir. Su bulmak her zaman kolay değildir, biliyorsun.
Naim ve Sir William, değirmenin içinde daha da derinlere ilerlediler. Her adımda sabırlı olmaları gerektiğini fark ediyorlardı. Birkaç dakika sonra, büyük bir su kuyusu keşfettiler. Kuyudan su çekmek ise göründüğü kadar kolay değildi. Defalarca denemelerine rağmen, suyu çıkarmak için çok fazla çaba sarf etmeleri gerekti.
— Sabır acıdır, ama meyvesi tatlıdır, dedi Naim ter içindeki şövalyeye. Eğer biraz daha sabredersek, suyu çıkarabiliriz.
Şövalye, Naim'in söylediklerini düşünüp yeniden güç topladı ve denemeye devam etti. Sonunda birlikte başardılar ve kuyudan tatlı, serin suyu çıkardılar. Suyun tadı, bütün yorgunluklarını unutturdu.
— İşte su! dedi Sir William, derin bir nefes alarak. Sabır gerçekten birçok zorluğu yenmemizi sağladı.
Aralarındaki dostluk bu macera sırasında daha da güçlendi. Su değirmeninin etrafında biraz dinlendikten sonra, şövalye futbol topunu eline aldı ve Naim'e doğru uzattı.
— Bu topa ne dersin? Futbol oynamak ister misin?
Naim bu teklife gülümsedi.
— Neden olmasın? dedi.
Beraber futbol oynamaya başladılar. Şövalye, Naim'in uzun boyunu kullanarak topu ona atıyor, Naim ise zarif ayak hareketleriyle topu geri gönderiyordu.
Saatler süren eğlenceli oyun sonrasında, Sir William, Naim'e teşekkür etti.
— Yolculuğumda bana eşlik ettiğin ve yardımların için minnettarım. Seninle geçirdiğim bu zaman ve sabrın sonunda elde ettiğimiz ödül, hayatım boyunca unutamayacağım bir anı olacak.
Naim de mutluydu. Sir William'ın teşekkürlerini kabul ederek ona veda etti:
— Yolun açık olsun, Sir William. Sabırla devam et, yolun nereye çıkarsa çıksın mutlaka bir ödül bulacaksın.
Sir William, atına binerek oradan ayrıldı. Naim ise su değirmeninin yanında kalıp suyun tadını çıkardı. Her zaman sabırlı kalmanın önemini bir kez daha anladı.
