Savananın kalbinde, renklerin ve seslerin dans ettiği bir diyarda, Ada adında neşeli bir dansçı yaşıyordu. Ada, doğanın ritmine ayak uydurarak dans etmeyi çok seviyor, her adımında savananın güzelliklerini selamlıyordu. Ancak bir gün, savanaya beklenmedik bir misafir geldi. Bu, ışıltılı taçları, uçsuz bucaksız elbiseleriyle bilinen Kraliçe Zara’ydı. Kraliçe Zara’ya da tıpkı Ada gibi dans etmek çok hoş geliyordu fakat savananın bu yabancı konuğu, Ada’nın dünyasını hiç anlamıyordu.
— Merhaba genç dansçı, dedi Kraliçe Zara nazik bir sesle. — Dansının güzelliği savananın dört bir yanına yayılmış. Seninle bir dileğimi paylaşmak isterim.
— Kraliçem, dedi Ada saygıyla. — Benimle paylaşacağınız dileği sabırsızlıkla beklerim.
— Savanamız için bir göl hayal ediyorum, dedi Kraliçe. — Burada su çok değerli, hayvanlar ve bitkiler daha fazla suya ihtiyaç duyuyorlar.
Ada duraksadı. Kraliçenin bu büyük dileğini nasıl yerine getirebileceğini düşündü. Ancak, Damlaya damlaya göl olur diyerek yola koyulmaya karar verdi.
Kraliçe Zara’nın aracı, parlak lacivert boyası, göz alıcı tekerlekleriyle savanada nadir bir görüntüydü. Bu müthiş araba, başlangıçta Ada için sıradan bir nakliye aracından başka bir şey değildi. Fakat onun da bu büyük projede bir rolü olacağını henüz bilmiyordu.
Ada, bir damla suyu bile savana için nasıl değerli hâle getirebileceğini düşündü. İlk adım olarak, savananın dört bir yanındaki hayvanları bir araya getirip, bu büyük iş için gönüllü olmalarını sağladı. Her gün, hayvanlar ve Ada, Kraliçe Zara’nın arabasını kullanarak, ırmağın ötesinden su taşıyarak, damla damla bir gölet yaratmaya başladılar.
Günler geçtikçe, Ada ve ona yardım eden hayvanların çabası, yavaş yavaş meyvesini vermeye başladı. Ada, her su taşıma gezisinde arabanın arkasında dans ederek, bu zorlu işe neşe katıyordu. Böylece, su taşımak hem eğlenceli hem de bir birlik olma deneyimi hâline geldi.
— Bak, dedi Ada bir gün. — Hep birlikte yaptığımızda, nasıl da büyük işler başarabiliyoruz.
Kraliçe Zara, Ada ve hayvanların çalışkanlığı ve azmi karşısında çok mutlu oldu. Göletin kenarında toplanan tüm savana sakinleri, bu mucizenin bir parçası olduklarını hissediyorlardı. Kraliçe Zara, Ada’ya teşekkür etmek için yanına gitti.
— Sevgili Ada, dedi Kraliçe. — Senin ve buradaki her bir canlının yardımıyla, savanamız artık daha yaşanabilir bir yer. Gösterdiğiniz dayanışma ve çabanın değeri paha biçilemez.
Ada, gururla başını kaldırdı.
— Kraliçem, dedi. — Bu iş birliğinin sırrı, sadece damlaya damlaya göl olur insfaasfa
